woensdag 8 mei 2013

Sollicitatieverhaal van de dag


Ja, wij kunnen het over een aantal zaken eens zijn; 1. Het UWV is een waardeloze instelling waar je totaal NIETS aan hebt. 2. Leeftijdsdiscriminatie begint al vanaf het 40e jaar, misschien nog wel eerder. 3. De werkgevers bepalen zeker in deze moeilijke tijd de criteria.


Zelf ben ik al bijna 6 jaar aan het solliciteren, de teller staat op 1.156 (ja éénduizend, en honderdzesenvijftig) zonder enig resultaat. Ik heb geen uitkering omdat ik daarvoor niet in aanmerking kom, ik ben dus een NUGGER oftewel Niet uitkeringsgerechtigde. 

Geen betaalde baan dus werk ik als vrijwilliger -met een contract- voor maximaal 32 uur per week binnen een instelling in de geestelijke gezondheidszorg. Geen financiële vergoeding maar wel waardering van bewoners en medewerkers. Het geeft mij voldoening en ik weet dat ik een zinvolle dagbesteding heb. 

Maar het blijft schrijnend dat je na 28 jaar betaalde arbeid (bij slechts 2 werkgevers) als oud vuil wordt behandeld.

1 opmerking:

  1. Is dit de toekomst van inmiddels 600.000 werkzoekenden? Overigens, vrijwilliger "met een contract" wat moeten we ons daarbij voorstellen? Mag dat wel, juridisch gezien?
    Ik vind dat wanneer iemand zich per week zo veel tijd inzet en daarmee werkdruk bij wel betaalde collega's wegneemt een salaris verdient ! Dit is een vorm van uitbuiting die niet geaccepteerd hoort te worden.

    BeantwoordenVerwijderen