Sollicitatieverhaal van de dag

Ik word wel een beetje verdrietig van alle reacties. Ik had nl. nog een beetje hoop dat het mij wel zou lukken om een baantje te vinden, gewoon geduldig zin, niet opgeven. 

Ik ben 61 jaar, ik heb geen baan, geen ww. uitkering, of wat voor uitkering dan ook. Omdat ik 22 jaar in het buitenland gewoond heb, krijg ik voor elk jaar 2% AOW minder (44%) als ik 65 ben. Mijn ex-man heeft een piepklein pensioentje opgebouwd (100 Euro per maand), en dat is het! 

Ik ben sinds 2 jaar weer terug in Nederland (n.a.v. echtscheiding), en blijk nergens recht op te hebben. Ook ik doe vrijwilligerswerk, wat mij heel goed bevalt, maar het brengt geen geld in het laatje. Ik ben nu aan het interen op mijn spaargeld, (draai elke Euro wel 10x om voordat ik het uitgeef) en hoop dat het niet opraakt voor dat ik dood ga, want ik heb geen idee wat ik dan zou moeten doen. Ook ik heb overal gesolliciteerd, wil héél graag werken, ben bereid alles te ondernemen, maar helaas. Het lijkt wel alsof je gewoon afgeschreven bent als je een gezonde 'oudere' vrouw bent, je telt niet meer mee. Zoals ik aan het begin schreef: ik word hier een beetje verdrietig van.