Nu ik mijn derde jaar als werkloze bijna in ga, zie ik dat werkgevers en uitzendbureaus niet altijd even netjes zijn.
Je typt een geweldige sollicitatiebrief, met een indrukwekkende CV en wat krijg je daarvoor terug? Niks, helemaal niks!
Van de tien sollicitaties die ik gedaan heb, krijg ik hooguit twee of drie reacties.
Er was van mij verwacht dat ik wel weer snel werk had en eerlijk gezegd dat dacht ik ook! Maar de werkelijkheid blijkt toch anders.
Ik heb wel eens voor een uitzendbureau gewerkt, leuk ervaring opdoen, waar je achteraf eigenlijk niks aan hebt.
Zelfs ben ik nog een half jaar terug geweest bij mij ouwe werkgever, niet dat ik dat erg vond, alleen het reizen er naar toe word steeds minder leuk.
Maar goed ik had het over reacties van de sollicitaties. De afgelopen vier maanden ben ik één keer uitgenodigd voor een gesprek. Één keer, met de
mededeling, dat als ze weer een plek hebben, mij bellen. Ja, een leuke afwimpelzin.
Soms krijg ik wel een reactie, maar dat is een standaard brief, helaas komt u niet in aanmerking voor deze functie. Of je krijgt bericht dat je sollicitatie
is ontvangen en dat er contact met je word opgenomen, wat daarna overigens niet gebeurd.
Wat ik dus wil zeggen is dat er een betere communicatie moet zijn tussen werkgevers, uitzendbureaus en dergelijke en tussen de sollicitanten.
Probeer ervoor te zorgen dat de sollicitant weer moed krijgt om door te gaan, door te solliciteren.
Zelf heb ik een flinke dip gehad. Ik had totaal geen zin om te solliciteren, omdat dat toch geen zin heeft, dacht ik. Maar ja je moet, dus doe je de
verplichte één per week, maar het kan ook anders! Zelf heb ik mezelf geprobeerd te motiveren om te solliciteren, omdat thuis zitten ook niet alles is.
Je leventje word heel klein en daar is bijna niks tegen te doen. Ik zit nu elke dag op internet in de hoop dé baan te vinden. En dat zal me lukken ook!
Gastblogger : Gabriëlle
donderdag 28 januari 2010
donderdag 21 januari 2010
Top 10 meest schokkende vergissingen tijdens sollicitatiegesprekken
1. Sollicitant nam tijdens het sollicitatiegesprek een telefoontje op haar mobiel aan en vroeg daarna aan de interviewer of ze even alleen gelaten kon worden: het was een privégesprek.
2. Sollicitant zei tegen de interviewer dat hij niet lang bij het bedrijf kon blijven, omdat hij waarschijnlijk binnen afzienbare tijd een erfenis van zijn oom zou krijgen - die oom 'zag er niet zo goed uit' de laatste tijd.
3. Sollicitant vroeg de interviewer na het sollicitatiegesprek om een lift naar huis.
4. Sollicitant rook aan zijn oksels op weg naar de ruimte waar het sollicitatiegesprek zou plaatsvinden (in aanwezigheid van de interviewer).
5. Sollicitant kon geen voorbeeld van haar schrijfstijl overhandigen, omdat al haar teksten in opdracht van de CIA waren geschreven en om die reden 'vertrouwelijk' waren.
6. Sollicitant gaf toe dat hij bij zijn vorige werk was ontslagen omdat hij de baas had geslagen.
7. Toen een sollicitant werd gevraagd of hij voorafgaand aan het gepsprek iets wilde eten, antwoordde hij dat hij geen viezigheid in zijn maag wilde, omdat hij later zou gaan drinken met vrienden (de man heeft kennelijk nooit gehoord van een bodem leggen, red.).
8. Een kandidaat die naar een financiële functie solliciteerde zei tegen de interviewer dat ze van mensen hield, niet van cijfers.
9. Een sollicitant trok tijdens een telefonisch sollicitatiegesprek de wc door.
10. Een vrouwelijke sollicitant pakte tijdens het gesprek een borstel uit haar tas en begon haar haar te borstelen.
2. Sollicitant zei tegen de interviewer dat hij niet lang bij het bedrijf kon blijven, omdat hij waarschijnlijk binnen afzienbare tijd een erfenis van zijn oom zou krijgen - die oom 'zag er niet zo goed uit' de laatste tijd.
3. Sollicitant vroeg de interviewer na het sollicitatiegesprek om een lift naar huis.
4. Sollicitant rook aan zijn oksels op weg naar de ruimte waar het sollicitatiegesprek zou plaatsvinden (in aanwezigheid van de interviewer).
5. Sollicitant kon geen voorbeeld van haar schrijfstijl overhandigen, omdat al haar teksten in opdracht van de CIA waren geschreven en om die reden 'vertrouwelijk' waren.
6. Sollicitant gaf toe dat hij bij zijn vorige werk was ontslagen omdat hij de baas had geslagen.
7. Toen een sollicitant werd gevraagd of hij voorafgaand aan het gepsprek iets wilde eten, antwoordde hij dat hij geen viezigheid in zijn maag wilde, omdat hij later zou gaan drinken met vrienden (de man heeft kennelijk nooit gehoord van een bodem leggen, red.).
8. Een kandidaat die naar een financiële functie solliciteerde zei tegen de interviewer dat ze van mensen hield, niet van cijfers.
9. Een sollicitant trok tijdens een telefonisch sollicitatiegesprek de wc door.
10. Een vrouwelijke sollicitant pakte tijdens het gesprek een borstel uit haar tas en begon haar haar te borstelen.
woensdag 13 januari 2010
Top 10 goede voornemens 2010
1 Die ene opleiding gaan volgen. Vorig jaar te druk geweest. De crisis zorgde ervoor dat ze me niet konden missen…
2. Inzetten voor een goed doel. Was tot voor kort nog een veelgehoord voornemen. Staat ook uitstekend op je CV. In tijden van crisis komt eigenbelang echter vanzelf weer voorop te staan. Laat je niet weerhouden, juist nu scoor je met dit voornemen…
3. Die aardige nieuwe collega helpen. Iedereen kent wel het gevoel. Bij een bedrijf binnenkomen en je na een week buitengewoon eenzaam voelen.. Ben jij die collega?
4. Dat oude contact weer eens opbellen. De huidige carrièregerichte werknemer kan niet zonder een netwerk.
5. De auto eens wat vaker laten staan. Is goed voor het milieu en de olieprijs hielp ook een handje.
6. Een coach zoeken. Iedereen heeft zo langzamerhand een coach (gehad).
7. Stoppen met roken. Is eigenlijk passé. Het moment om te stoppen, geholpen door het rookverbod in de horeca, ligt alweer geruime tijd achter ons. Ach, eigenlijk is het nooit te laat om te stoppen. Gewoon doen!
8. Mijn baas eindelijk eens de waarheid zeggen. Is er het afgelopen jaar al weer niet van gekomen. Tja die promotie hè. In 2010 wordt het er ook niet gemakkelijker op..
9. Een andere baan zoeken. De kerstperiode nodigt uit tot reflectie en overpeinzing van het afgelopen jaar. Personeelzaken ziet elk jaar weer met angst en beven de eerste week van januari tegemoet. Dit jaar niet, de crisis leidt ertoe dat mensen blijven zitten waar ze zitten. Ga tegen de stroom in, zeg op en zoek die nieuwe uitdagende baan, juist nu liggen er kansen.
10. Balans tussen privé en werk. Meer tijd voor je partner, kinderen hobby’s etc. Maar ja, toch weer niet van gekomen. Onmisbaar op de zaak, die belangrijke klant, die niet te missen offerte. Niemand wordt hier blij van, zet privé nu eens echt op nummer 1. Je partner zal 2010 dan een gedenkwaardig jaar vinden.
2. Inzetten voor een goed doel. Was tot voor kort nog een veelgehoord voornemen. Staat ook uitstekend op je CV. In tijden van crisis komt eigenbelang echter vanzelf weer voorop te staan. Laat je niet weerhouden, juist nu scoor je met dit voornemen…
3. Die aardige nieuwe collega helpen. Iedereen kent wel het gevoel. Bij een bedrijf binnenkomen en je na een week buitengewoon eenzaam voelen.. Ben jij die collega?
4. Dat oude contact weer eens opbellen. De huidige carrièregerichte werknemer kan niet zonder een netwerk.
5. De auto eens wat vaker laten staan. Is goed voor het milieu en de olieprijs hielp ook een handje.
6. Een coach zoeken. Iedereen heeft zo langzamerhand een coach (gehad).
7. Stoppen met roken. Is eigenlijk passé. Het moment om te stoppen, geholpen door het rookverbod in de horeca, ligt alweer geruime tijd achter ons. Ach, eigenlijk is het nooit te laat om te stoppen. Gewoon doen!
8. Mijn baas eindelijk eens de waarheid zeggen. Is er het afgelopen jaar al weer niet van gekomen. Tja die promotie hè. In 2010 wordt het er ook niet gemakkelijker op..
9. Een andere baan zoeken. De kerstperiode nodigt uit tot reflectie en overpeinzing van het afgelopen jaar. Personeelzaken ziet elk jaar weer met angst en beven de eerste week van januari tegemoet. Dit jaar niet, de crisis leidt ertoe dat mensen blijven zitten waar ze zitten. Ga tegen de stroom in, zeg op en zoek die nieuwe uitdagende baan, juist nu liggen er kansen.
10. Balans tussen privé en werk. Meer tijd voor je partner, kinderen hobby’s etc. Maar ja, toch weer niet van gekomen. Onmisbaar op de zaak, die belangrijke klant, die niet te missen offerte. Niemand wordt hier blij van, zet privé nu eens echt op nummer 1. Je partner zal 2010 dan een gedenkwaardig jaar vinden.
Fout of juist goed....
DUPONT (ergens in het land) 1999.
Na 10 jaar geen personeel aangenomen te hebben was ik de eerste die na een korte proeftijd vast werd aangenomen bijn DuPont de Nemours, ik werkte er toen slechts twee jaar.
Vervolgens gedurende het jaar daarop werd ik kwaliteits-operator omdat ik secuur adequaat en oplettend was.
Ik werd binnen no-time getorpedeeerd tot controlleur van mijn collega’s en ik stond als een muur achter de visie van de directie alwaar ik vele gesprekken mee had.
De directe werkvloer dacht daar echter anders over en zag mij als een spion.
Na tientallen doodsbedreigingen vanuit de werkvloer ben ik daar opgestapt en zie het nu als mijn grootste blunder!
Ik had dus gewoon mijn mond moeten houden en vooral géén ambities moeten hebben, dan had ik er nu nog gewerkt......MAAR:
Persoonlijkheid en betrokkenheid verloochen je niet en net zoals vice versa heb jij het beste voor met je bedrijf waarvoor je werkt.
Luc
Na 10 jaar geen personeel aangenomen te hebben was ik de eerste die na een korte proeftijd vast werd aangenomen bijn DuPont de Nemours, ik werkte er toen slechts twee jaar.
Vervolgens gedurende het jaar daarop werd ik kwaliteits-operator omdat ik secuur adequaat en oplettend was.
Ik werd binnen no-time getorpedeeerd tot controlleur van mijn collega’s en ik stond als een muur achter de visie van de directie alwaar ik vele gesprekken mee had.
De directe werkvloer dacht daar echter anders over en zag mij als een spion.
Na tientallen doodsbedreigingen vanuit de werkvloer ben ik daar opgestapt en zie het nu als mijn grootste blunder!
Ik had dus gewoon mijn mond moeten houden en vooral géén ambities moeten hebben, dan had ik er nu nog gewerkt......MAAR:
Persoonlijkheid en betrokkenheid verloochen je niet en net zoals vice versa heb jij het beste voor met je bedrijf waarvoor je werkt.
Luc
Verhaal van ons Gastblogger > Zo kan het dus wel, zo niet, en zo al helemaal niet!
ZO KAN HET DUS WEL ÉN NIET EN VERVOLGENS AL HELEMAAL NIET!
WEL:
Van de 250 sollicitaties die ik in 2008 deed, kreeg ik niet eens van de helft een reactie terug.......
Toch zijn er uitzonderingen.
Ik had gesolliciteerd naar een functie als conciërge op een school voor Speciaal Onderwijs ergens in Noord-Brabant, 120 km van mijn woonplaats en gaf te kennen dat ik graag wilde verhuizen naar de directe werkomgeving.
Contract: "Na een jaar uitzicht op vast" ......wie kent dat niet?
Notabene de directeur van die school belde mij persoonlijk op met het bericht dat hij me graag in dienst wilde nemen maar gaf mij tevens het advies het niet te doen want hij kon niets garanderen na een jaar en zou dus zonde zijn van mijn verhuiskosten e.d. als er geen vast contract mogelijk zou zijn, ik vond dit heel erg eerlijk en attent van hem en heb hem dit ook duidelijk kenbaar gemaakt waarop hij zei dat dat toch normaal was....Chapeau!
NIET:
Ook in Noord-Brabant bij een school voor Speciaal Onderwijs:
Mooi, dan heb je een gesprek om 14:00 uur en bent bij de laatste 6 van de 600 dus dat biedt perspectief!
'S middags een informatief gesprek gehad en de definitieve sollicitatie gesprekken zouden diezelfde dag vanaf 19:00 uur plaats vinden.
Ik zou daarvoor vóór 17:00 uur gebeld worden of ik daarbij zou horen of niet.
Aangezien ik het zonde vond om weer naar huis te rijden(1,5 uur) en misschien weer terug voor een gesprek, besloot ik in afwachting van hun telefoontje het automuseum daar in de buurt te bezoeken.
17:00 uur......geen bericht en mijn telefoontje werd niet beantwoord.
Uurtje gewacht en nog niets!
Aangezien die school op mijn terugweg naar huis lag, besloot ik om er even aan te gaan om te vragen wat er aan de hand was.
Kom ik daar om 19:00 uur aan en stap het gebouw binnen....."Wie bent u?" kreeg ik te horen.
Ik dus het verhaal uitgelegd en wat schertste mijn verbazing........men was mij vergeten te bellen dat ik niet in de eindronde zat!
Van 12:00 tot 20:30 uur onderweg geweest, 300 km benzinegeld kwijt en een illusie rijker.
HELEMAAL NIET:
Alweer Noord-Brabant:
Hotel Vandervalk zoekt een receptionist.
Ervaring als facilitair medewerker vereist, ervaring binnen het Hotelwezen niet nodig want "u krijgt bij geschiktheid een interne opleiding".
Dat eerste heb ik dus ruimschoots en dat tweede dus niet.
Een zeer goed gesprek gehad en ik wist 99,9% zeker dat ze mij aan zouden nemen want de assistent personeelsmanager was net zo enthousiast als ik.
Twee dagen later een brief........."Wij zetten de sollicitatieprocedure niet verder met u door omdat u geen ervaring heeft binnen de hotel-branche".........................................(!!!!!!!!!!!)
Luc
WEL:
Van de 250 sollicitaties die ik in 2008 deed, kreeg ik niet eens van de helft een reactie terug.......
Toch zijn er uitzonderingen.
Ik had gesolliciteerd naar een functie als conciërge op een school voor Speciaal Onderwijs ergens in Noord-Brabant, 120 km van mijn woonplaats en gaf te kennen dat ik graag wilde verhuizen naar de directe werkomgeving.
Contract: "Na een jaar uitzicht op vast" ......wie kent dat niet?
Notabene de directeur van die school belde mij persoonlijk op met het bericht dat hij me graag in dienst wilde nemen maar gaf mij tevens het advies het niet te doen want hij kon niets garanderen na een jaar en zou dus zonde zijn van mijn verhuiskosten e.d. als er geen vast contract mogelijk zou zijn, ik vond dit heel erg eerlijk en attent van hem en heb hem dit ook duidelijk kenbaar gemaakt waarop hij zei dat dat toch normaal was....Chapeau!
NIET:
Ook in Noord-Brabant bij een school voor Speciaal Onderwijs:
Mooi, dan heb je een gesprek om 14:00 uur en bent bij de laatste 6 van de 600 dus dat biedt perspectief!
'S middags een informatief gesprek gehad en de definitieve sollicitatie gesprekken zouden diezelfde dag vanaf 19:00 uur plaats vinden.
Ik zou daarvoor vóór 17:00 uur gebeld worden of ik daarbij zou horen of niet.
Aangezien ik het zonde vond om weer naar huis te rijden(1,5 uur) en misschien weer terug voor een gesprek, besloot ik in afwachting van hun telefoontje het automuseum daar in de buurt te bezoeken.
17:00 uur......geen bericht en mijn telefoontje werd niet beantwoord.
Uurtje gewacht en nog niets!
Aangezien die school op mijn terugweg naar huis lag, besloot ik om er even aan te gaan om te vragen wat er aan de hand was.
Kom ik daar om 19:00 uur aan en stap het gebouw binnen....."Wie bent u?" kreeg ik te horen.
Ik dus het verhaal uitgelegd en wat schertste mijn verbazing........men was mij vergeten te bellen dat ik niet in de eindronde zat!
Van 12:00 tot 20:30 uur onderweg geweest, 300 km benzinegeld kwijt en een illusie rijker.
HELEMAAL NIET:
Alweer Noord-Brabant:
Hotel Vandervalk zoekt een receptionist.
Ervaring als facilitair medewerker vereist, ervaring binnen het Hotelwezen niet nodig want "u krijgt bij geschiktheid een interne opleiding".
Dat eerste heb ik dus ruimschoots en dat tweede dus niet.
Een zeer goed gesprek gehad en ik wist 99,9% zeker dat ze mij aan zouden nemen want de assistent personeelsmanager was net zo enthousiast als ik.
Twee dagen later een brief........."Wij zetten de sollicitatieprocedure niet verder met u door omdat u geen ervaring heeft binnen de hotel-branche".........................................(!!!!!!!!!!!)
Luc
maandag 11 januari 2010
Verhaal van onze gastblogger > Uit onverwachte hoek
Uit onverwachte hoek
Na mijn ontslag uit mijn proef plaatsing moest er een gesprek volgen bij het CWI in Alkmaar. Als verse werkloze, maakte ik onmiddellijk een afspraak. Een week nadat ik thuis was komen te zitten, evalueerden mijn werkcoach en ik de voorbije periode van twee werkzame maanden.
Terwijl ik wachtte, bekeek ik de vacatures op het ‘rek’. Er zaten er drie tussen die mij wel wat leken of waar mijn opleidingen en ervaringen in pasten. Twee vielen er al af, want die werkgevers waren inmiddels al in hun vacature voorzien. (Haal ze dan ook van dat rek af!) De overgeblevene bleek al ‘on hold’ te staan toen ik erop reageerde.
Niet getreurd.
Randstad Uitzendbureau is gevestigd in een belendend perceel van het CWI. Ik stapte naar binnen.
“Wat kan ik voor u doen?” Ik ben niet zo bijdehand om dan te zeggen: wat denk je zelf?, maar ik nam plaats en deed mijn wensen uit de doeken. Zoek een baan, administratief, vanaf 20 uur wordt het interessant, omgeving Alkmaar, beschik alleen over een fiets. Woon niet al te dicht bij een NS-station. Bla, bla, bla. CV overhandigd.
Als reactie kreeg ik dat ik niet ingeschreven zou kunnen worden als er geen werkaanbod was.
“Maar,” zei de mevrouw, “mijn specialiteit is verzekeringspersoneel, collega administratief-secretarieel is afwezig. Ik laat je vanmiddag terugbellen door haar.”
Inderdaad, ik werd terug gebeld en kreeg nogmaals het verhaal te horen dat ik ’s ochtends al had gehoord.
Ik liet het niet bij Randstad. In Alkmaar zit een conglomeratie van uitzendbureaus. Ik liep binnen bij Unique. Daar was één intercedente aanwezig, die druk bezig was een kandidaat een Engelse test af te nemen. Ze duwde me een visitekaartje in de hand. “Sorry…Druk…Alleen… Stuur c.v. op…”
Naast Unique zit Content. “Goedemorgen, ik zoek werk.”
Daar werd ik wel ingeschreven. “Heeft u een id bij u?” Ik legde mijn paspoort op tafel. Ik was goed voorbereid van huis gegaan. “Heeft u een c.v. bij u?” Ik overhandigde een print. Na de inschrijving moest ik een mentality match doen. Ik val in de categorie ‘Opwaarts mobiel/Kosmopoliet’. Heb ik altijd willen weten.
Een vacature was er niet.
Ik moest een domper verbijten, maar dat deed ik moedig.
Thuis belde ik mijn uitgever (ik schrijf romans en heb al twintig jaar dezelfde uitgever). Hij wist dat ik opnieuw werkeloos was geworden en hij had al eerder in mij iemand gevonden die scripts kon corrigeren. Het toeval wil dat ik - in de baan die ik tien heerlijke jaren heb gehad en waaruit ik in maart 2009 door de recessie ben ontslagen - correctrice ben geweest.
“Zeg, lieve vriend, heb je misschien nog scripts die ik kan corrigeren?”
“Ja,” klonk het ondubbelzinnig aan de andere kant van de lijn, “er gaat er vanmiddag eentje op de post. Heb je morgen in huis.”
Nou ja.
Ik ga op pad om werk te zoeken en na één belletje komt het bij mij in huis. Een beetje dan toch.
Afra Beemsterboer
Na mijn ontslag uit mijn proef plaatsing moest er een gesprek volgen bij het CWI in Alkmaar. Als verse werkloze, maakte ik onmiddellijk een afspraak. Een week nadat ik thuis was komen te zitten, evalueerden mijn werkcoach en ik de voorbije periode van twee werkzame maanden.
Terwijl ik wachtte, bekeek ik de vacatures op het ‘rek’. Er zaten er drie tussen die mij wel wat leken of waar mijn opleidingen en ervaringen in pasten. Twee vielen er al af, want die werkgevers waren inmiddels al in hun vacature voorzien. (Haal ze dan ook van dat rek af!) De overgeblevene bleek al ‘on hold’ te staan toen ik erop reageerde.
Niet getreurd.
Randstad Uitzendbureau is gevestigd in een belendend perceel van het CWI. Ik stapte naar binnen.
“Wat kan ik voor u doen?” Ik ben niet zo bijdehand om dan te zeggen: wat denk je zelf?, maar ik nam plaats en deed mijn wensen uit de doeken. Zoek een baan, administratief, vanaf 20 uur wordt het interessant, omgeving Alkmaar, beschik alleen over een fiets. Woon niet al te dicht bij een NS-station. Bla, bla, bla. CV overhandigd.
Als reactie kreeg ik dat ik niet ingeschreven zou kunnen worden als er geen werkaanbod was.
“Maar,” zei de mevrouw, “mijn specialiteit is verzekeringspersoneel, collega administratief-secretarieel is afwezig. Ik laat je vanmiddag terugbellen door haar.”
Inderdaad, ik werd terug gebeld en kreeg nogmaals het verhaal te horen dat ik ’s ochtends al had gehoord.
Ik liet het niet bij Randstad. In Alkmaar zit een conglomeratie van uitzendbureaus. Ik liep binnen bij Unique. Daar was één intercedente aanwezig, die druk bezig was een kandidaat een Engelse test af te nemen. Ze duwde me een visitekaartje in de hand. “Sorry…Druk…Alleen… Stuur c.v. op…”
Naast Unique zit Content. “Goedemorgen, ik zoek werk.”
Daar werd ik wel ingeschreven. “Heeft u een id bij u?” Ik legde mijn paspoort op tafel. Ik was goed voorbereid van huis gegaan. “Heeft u een c.v. bij u?” Ik overhandigde een print. Na de inschrijving moest ik een mentality match doen. Ik val in de categorie ‘Opwaarts mobiel/Kosmopoliet’. Heb ik altijd willen weten.
Een vacature was er niet.
Ik moest een domper verbijten, maar dat deed ik moedig.
Thuis belde ik mijn uitgever (ik schrijf romans en heb al twintig jaar dezelfde uitgever). Hij wist dat ik opnieuw werkeloos was geworden en hij had al eerder in mij iemand gevonden die scripts kon corrigeren. Het toeval wil dat ik - in de baan die ik tien heerlijke jaren heb gehad en waaruit ik in maart 2009 door de recessie ben ontslagen - correctrice ben geweest.
“Zeg, lieve vriend, heb je misschien nog scripts die ik kan corrigeren?”
“Ja,” klonk het ondubbelzinnig aan de andere kant van de lijn, “er gaat er vanmiddag eentje op de post. Heb je morgen in huis.”
Nou ja.
Ik ga op pad om werk te zoeken en na één belletje komt het bij mij in huis. Een beetje dan toch.
Afra Beemsterboer
donderdag 7 januari 2010
Verhaal van onze gastblogger , " weer terug bij af"
Weer terug bij af
Op dinsdag 1 december jl. had ik mijn Slecht Nieuws-gesprek. Ik werkte twintig uur in de week, als administratief medewerkster, bij een bedrijf dat op kantoor uit niet meer mensen bestond dan één echtpaar. Op die bewuste dag had ik er twee maanden gewerkt.
Na ampele overweging hadden man en vrouw besloten dat ze toch niet met mij verder wilden.
Ze zeiden dat ze bij het sollicitatiegesprek een zelfverzekerde vrouw hadden zien binnenkomen, maar gaandeweg was er toch teveel onzekerheid voor in de plaats gekomen.
Dat, en het feit dat mijn cijfermatig c.q. rekenkundig talent niet was wat zij graag hadden willen zien.
Tja…
Ik ben een talenmens, dat klopt. Maar ik ben zeker niet allergisch voor cijfers. Oh nee. Ze zullen een punt hebben gehad. Ik ben niet in discussie gegaan, hoewel ik het niet op alle gronden met ze eens was. Argumenteren gaf niet meer. Het besluit was genomen. In de verstandhouding die aldus ontstond, was het werken daar niet wenselijk meer.
Ik kon goed met ze opschieten, het werk was leuk. Daar lag het niet aan.
Er is ook over nagedacht, met consideratie voor mij. De proeftijd liep eind december af, maar zolang hebben ze me niet in het ongewisse gelaten. Het ging weliswaar nogal halsoverkop, op die ochtend, maar ik ben keurig behandeld.
Vanwege de afstand tussen mijn adres en het bedrijf, hadden de baas en bazin mij een scooter ter beschikking gesteld. Die bleef bij hen achter. Ik werd thuis gebracht en heb met drie klapzoenen afscheid genomen van de baas, die maar zo kort mijn baas was.
Dat maakt 2009 voor mij wel een bijzonder jaar. Ik heb twee keer ontslag gekregen binnen één jaar.
In maart 2009 ben ik ontslagen uit een baan die ik tien en een half jaar had gehad. Oorzaak: recessie. Op de dag dat ik eruit vloog, gingen er nog zeven mensen met mij. Het kostte me een nacht slaap en een dag kopschudden, voordat ik begreep wat er met mij gebeurd was.
Ik liet de moed niet zakken. Heb de websites van de uitzendbureaus die mij van belang leken in ‘Favorieten’ gezet en mijn ouders bewaarden de zaterdagkrant met de vacatures. In de loop van de zomer heb ik me bij verschillende uitzendbureaus ingeschreven. Het duurde lang voordat ik een keer op sollicitatiegesprek kon komen.
Het sollicitatiegesprek waarin ik zo zelfverzekerd overkwam, was mijn vijfde. Toen ik het telefoontje kreeg, waarin werd gezegd dat ik was aangenomen, gooide ik al mijn bedenkingen overboord en accepteerde van harte de voorstellen die ze deden.
Wat kon mij het schelen, dat het een proefplaatsing was. Ik had een baan, die proeftijd kwam ik wel door. De buit was binnen.
Ik heb er twee maanden gewerkt. Twee maanden heeft mijn intuïtie me ingefluisterd dat ik er niet op mijn plek was, maar ik luisterde niet. Het stemmetje dat zei: Je aardt hier niet, heb ik genegeerd.
Het kwam toch aan de oppervlakte. In de vorm van het Slecht Nieuws-gesprek.
De intuïtie heeft altijd gelijk, hoe hard je het ook wegdrukt. Volgende keer zal ik luisteren.
Verhaal geschreven door : Afra Beemsterboer
Op dinsdag 1 december jl. had ik mijn Slecht Nieuws-gesprek. Ik werkte twintig uur in de week, als administratief medewerkster, bij een bedrijf dat op kantoor uit niet meer mensen bestond dan één echtpaar. Op die bewuste dag had ik er twee maanden gewerkt.
Na ampele overweging hadden man en vrouw besloten dat ze toch niet met mij verder wilden.
Ze zeiden dat ze bij het sollicitatiegesprek een zelfverzekerde vrouw hadden zien binnenkomen, maar gaandeweg was er toch teveel onzekerheid voor in de plaats gekomen.
Dat, en het feit dat mijn cijfermatig c.q. rekenkundig talent niet was wat zij graag hadden willen zien.
Tja…
Ik ben een talenmens, dat klopt. Maar ik ben zeker niet allergisch voor cijfers. Oh nee. Ze zullen een punt hebben gehad. Ik ben niet in discussie gegaan, hoewel ik het niet op alle gronden met ze eens was. Argumenteren gaf niet meer. Het besluit was genomen. In de verstandhouding die aldus ontstond, was het werken daar niet wenselijk meer.
Ik kon goed met ze opschieten, het werk was leuk. Daar lag het niet aan.
Er is ook over nagedacht, met consideratie voor mij. De proeftijd liep eind december af, maar zolang hebben ze me niet in het ongewisse gelaten. Het ging weliswaar nogal halsoverkop, op die ochtend, maar ik ben keurig behandeld.
Vanwege de afstand tussen mijn adres en het bedrijf, hadden de baas en bazin mij een scooter ter beschikking gesteld. Die bleef bij hen achter. Ik werd thuis gebracht en heb met drie klapzoenen afscheid genomen van de baas, die maar zo kort mijn baas was.
Dat maakt 2009 voor mij wel een bijzonder jaar. Ik heb twee keer ontslag gekregen binnen één jaar.
In maart 2009 ben ik ontslagen uit een baan die ik tien en een half jaar had gehad. Oorzaak: recessie. Op de dag dat ik eruit vloog, gingen er nog zeven mensen met mij. Het kostte me een nacht slaap en een dag kopschudden, voordat ik begreep wat er met mij gebeurd was.
Ik liet de moed niet zakken. Heb de websites van de uitzendbureaus die mij van belang leken in ‘Favorieten’ gezet en mijn ouders bewaarden de zaterdagkrant met de vacatures. In de loop van de zomer heb ik me bij verschillende uitzendbureaus ingeschreven. Het duurde lang voordat ik een keer op sollicitatiegesprek kon komen.
Het sollicitatiegesprek waarin ik zo zelfverzekerd overkwam, was mijn vijfde. Toen ik het telefoontje kreeg, waarin werd gezegd dat ik was aangenomen, gooide ik al mijn bedenkingen overboord en accepteerde van harte de voorstellen die ze deden.
Wat kon mij het schelen, dat het een proefplaatsing was. Ik had een baan, die proeftijd kwam ik wel door. De buit was binnen.
Ik heb er twee maanden gewerkt. Twee maanden heeft mijn intuïtie me ingefluisterd dat ik er niet op mijn plek was, maar ik luisterde niet. Het stemmetje dat zei: Je aardt hier niet, heb ik genegeerd.
Het kwam toch aan de oppervlakte. In de vorm van het Slecht Nieuws-gesprek.
De intuïtie heeft altijd gelijk, hoe hard je het ook wegdrukt. Volgende keer zal ik luisteren.
Verhaal geschreven door : Afra Beemsterboer
woensdag 6 januari 2010
Top 10 Goede voornemens voor 2010
Het nieuwe jaar is al weer even begonnen maar hoe gaat het er voor jou uit zien? Al goede voornemens gemaakt? Hier volgt de top 10 van goede voornemens voor 2010:
1. Afvallen en meer bewegen
2. Spaarzamer met geld omgaan
3. Schulden afbetalen
4. Meer tijd besteden aan familie en vrienden
5. Een partner vinden
6. Stoppen met roken
7. Beter werk vinden
8. Iets nieuws leren
9. Vrijwilligerswerk doen en vaker anderen helpen
10. Beter met mijn tijd leren omgaan
Andere goede voornemens die in de top 10 thuis horen? Mail het naar info@banenmatch.nl!
1. Afvallen en meer bewegen
2. Spaarzamer met geld omgaan
3. Schulden afbetalen
4. Meer tijd besteden aan familie en vrienden
5. Een partner vinden
6. Stoppen met roken
7. Beter werk vinden
8. Iets nieuws leren
9. Vrijwilligerswerk doen en vaker anderen helpen
10. Beter met mijn tijd leren omgaan
Andere goede voornemens die in de top 10 thuis horen? Mail het naar info@banenmatch.nl!
Abonneren op:
Posts (Atom)