.jpg)
Bij deze ook weer een ervaring met het UWV waar de haren recht van overeind gaan staan. In mei 2009 kreeg ik een jaarcontract aangeboden bij een bedrijf in Tiel voor de functie van logistiek medewerker met een prima salaris. Maar helaas op de dag dat ik hem mee naar huis nam om thuis het contract goed door te lezen kreeg ik op weg naar huis een eenzijdig verkeersongeluk met ernstige gevolgen. Doordat ik een black out kreeg op mijn scooter lag ik voor ik het wist in de ambulance en kreeg daar te horen dat mijn sleutelbeen compleet verbrijzeld was en werd met spoed geopereerd. Na deze operatie volgden nog 4 operaties en het herstel ging erg langzaam. Van het bedrijf kreeg ik snel een grote bos bloemen en een kaart waarop stond dat alles goed zal komen. Nadat ik thuis was vroeg het bedrijf of ik langs wilde komen en dat heb ik gedaan. Daar kreeg ik te horen als ik binnen een half jaar hersteld was dat ik dan als nog de baan zou krijgen.
Helaas duurde het herstel langer en meerdere operaties volgden waardoor ik tot op heden in de WIA zit. Nu kreeg ik begin dit jaar een keuring bij het UWV en daaruit bleek dat ik voor 23% afgekeurd bent. Terwijl er nooit medische informatie is opgevraagd. Van de artsen en werkdeskundige kreeg ik te horen dat ik moest gaan solliciteren terwijl ik op een schaal van 1 tot 10 van pijn gemiddeld op een 8 zit en dagelijks morfine slik om de dag dragelijk door te komen. Ben dan ook in april en mei gaan solliciteren. Mijn arbeidsdeskundige vertelde aan mij dat ik het voorlopig zelf moest uitzoeken en dat we over 3 maanden wel weer eens contact met elkaar zouden hebben. Vol verbazing nam ik afscheid op het UWV kantoor en na een sollicitatie bom van circa 25 sollicitaties kon ik bij een bedrijf in Lochem aan de slag als reache truck chauffeur. Na 1,5 dag rijden kwam ik tot de conclusie dat dit niet ging en ik steeds meer last kreeg van mijn schouder. Daarop heb ik het bedrijf laten weten dat het niet meer ging. Dag later mijn arbeidsdeskundige gebeld en hem verteld dat het niet meer ging en ik gestopt ben. Al snel kreeg ik een gesprek op het UWV en kreeg te horen dat er misschien een herkeuring zou komen. Tot juli van dit jaar niets meer vernomen tot ik zelf maar weer eens gebeld heb en gevraagd hoe het allemaal zat. Ik moest maar afwachten tot ik eventueel een herkeuring zou krijgen. Verder staakte mijn arbeidsdeskundige zijn werkzaamheden. Wel liet de beste man mij weten dat ik zelf moest solliciteren zodat ik niet in de bijstand terecht zou komen. Op dit moment heb ik 120 sollicitaties gedaan en krijg met grote regelmaat te horen dat ze niets voor me hebben in verband met de beperking die ik heb met mijn linker arm. Vorige week eens na gevraagd bij mijn huisarts of mijn medische informatie al is opgevraagd. Deze is dus nog steeds niet opgevraagd, waarop ik vervolgens het UWV weer heb gebeld om te vragen hoe het zit waarop ik antwoord kreeg dat in verband met de vakanties en ziek personeel het wat langer duurt dan normaal. Maar mijn Wia uitkering loopt in april 2013 af en dan mag ik het zelf allemaal uit gaan zoeken. Ik vraag me af wat voor nut het UWV in Nederland heeft en wanneer hier eens een grote bezem door heen gaat. Op wie mag ik over een paar weken gaan stemmen?
Omstandigheden dwingen mij om een nieuwe baan
te zoeken. Lekker is dat, in deze tijd. Ik ben niet de enige zullen we
gemakshalve stellen. Maar, hoe groter de strijd, des te groter de overwinning
toch?
Ik heb een handicap.Jawel, mijn leeftijd. Wie wil er een hoogbejaarde Man in dienst? Ik ben al 50 jaar … psst niet doorvertellen!
Positief benaderen is mijn motto!
het probleem met afkeuring is, dat ze de medische kant niet eens bekijken, maar hoeveel je ten opzichte van je voormalig salaris, je nu met je beperking kunt verdienen.
BeantwoordenVerwijderenZelf ben ik sinds Februari 2012 werkloos, heb ongeveer 125 sollicitaties gedaan en op 1 na bij alle een vage afwijzing gehad, zoals u past niet in het profiel of wegens overweldigende belangstelling hebben wij een keuze moeten maken, helaas bent u niet bij de laatste selectie terecht gekomen. De enige positieve reactie kwam uit Emmeloord, waar ik dan ook heen zou gaan op 1 oktober vorig jaar. Op de bewuste dag gewoon opgestaan niets aan de hand, de honden uitgelaten, mijn jongste kleinzoon was er zoals elke maandag morgen, rond een uur of tien een gigantische pijn in mijn borst, ik dacht ga even liggen, maar kreeg steeds meer pijn die doortrok tot in mijn onderkaak. Mijn vrouw dokter gebeld, die stuurde direct een ambulance, bleek dat ik midden in een hartinfarct zat. Direct met de ambulance naar Amsterdam, daar onmiddellijk gedotterd, 1 kransslagader zat volledig dicht. Mijn vrouw had mij bij de W.W. van het UWV ziek gemeld, na 3 maanden kwam ik in de ziektewet terecht, heb tot mijn eerste oproep regelmatig contact met een medewerker van het UWV in Almere gehad. Toen naar Almere voor mijn eerste oproep, bij de controle dokter, ben daar samen met mijn vrouw geweest, met de controle dokter een plan van aanpak gemaakt waarin is afgesproken dat we de volgende controle in juni bij de cardioloog zouden afwachten omdat ik dan ook een fietstest moest doen, en we dan ook wat meer inzicht in mijn conditie zouden hebben. Door het infarct is een deel van mijn hart achterwand en hart bodem beschadigd, ik ben dus ongeveer 25% vermogen kwijt. Wat schetst mijn verbazing, ik krijg een oproep van de reintegratie medewerker om langs te komen om te kijken wat voor werk ik kan doen, want de controle arts heeft mij belastbaar voor arbeid verklaard, ZONDER enig overleg met mijn Cardioloog of huisarts, zoals in samenwerking met de hartstichting is afgesproken, en dat hij in mei een herbeschikking zou doen, ik weet waarop hij die wil baseren, aangezien ik in juni pas in het ziekenhuis moet komen.
Heb tegen de beslising van de controle arts bezwaar aangetekend, nu afwachten wat zij daar mee gaan doen.
Wordt vervolgd