Sollicitatie verhaal van de dag

Ook ik (IT-er en bioloog 52 jaar "oud") herken me volledig in sollicitatieverhalen. Ben sinds 9 maanden op zoek naar een nieuwe baan. Zie ook vaak dezelfde vacatures voorbij komen waar ik eerder (via x&x)op gereageerd heb maar "er waren zogenaamd betere kandidaten" . Inmiddels wel de ervaring dat er onder x&x bureau's behoorlijk wat kaf onder het koren zit: vooral de massamail acties waarbij meneen steekwoord tegenkomt van een competentie die je voor het laatst 15 jaar geleden ooit hebt opgedaan en waar men dan op reageert. 

Ik hou inmidddels een blacklist bij van dergelijke bureau's bij en dat scheelt behoorlijk wat tijd & frustratie. Wat handig werkt is een standaard set met vragen die je een recruiter kunt stellen zodat je weet of de recruiter zijn/haar huiswerk gedaan heeft. Mijn ervaring leert dat heel veel recruiters hun zaakjes slecht voorbereiden en maar wat aanklooien.

Bedrijven (en doorgaans zijn dat kennelijk niet de beste om voor te werken) schijnen verder last te hebben van een korte termijn visie door te blijven zoeken naar het spreekwoordelijke schaap met de 5 poten. NL vergrijst immers in rap tempo en als je (als zichzelf serieus bedrijf noemend) halsstarrig blijft zoeken naar een 19 jarige met x jaren ervaring + exotische competententies, dan heb je als HR-/business manager van dat bedrijf kennelijk tijd over en niks beters te doen...

Bij bedrijven waar ik op gesprek mocht komen ook de gekste dingen meegemaakt: onbeschoft & onproffessioneel gedrag van een "toekomstige" collega tijdens een eerste gesprek, gesprek dat (zonder opgaaf van redenen) een kwartier te laat begint, incompetente/arrogante HR dames of het blijkt dat over de inhoud van aangeboden vacature niet helemaal goed is nagedacht (wat meestal blijkt nadat ik gericht wat vragen heb gesteld).

Ik ondervind ook aan den lijve dat het vinden van een goede baan in deze tijd niet makkelijk is. Toch ben ik er van overtuigd dat het tij (weer) zal keren.

De aanhouder wint dus geef nooit op !.