Sollicitatieverhalen

Heb in 8 maanden al 95 maal gesolliciteerd, iedere afwijzing is omdat er héél veel aanmeldingen zijn en ik pas minder goed in het gevraagde profiel. Ik ben 52 en heb natuurlijk een aardig salaris opgebouwd en dat is in deze tijd het probleem, maar niemand die dat durft aan te geven. Diverse vacatures meermalen terug gezien en zijn dus nog steeds niet ingevuld, maar ik krijg geen kans. at je ook veel leest is dat als ze binnen 2 dagen niets van zich laten horen jij het niet bent geworden, ook een lekkere dooddoener.
Het blijkt allemaal normaal, maar het tij zal toch een keer keren, kijken wie dan aan het langste eind trekt, maar voorlopig zul je het hier mee moeten doen.
Iedereen succes met het vinden van een baan, ik blijf in ieder geval reageren op alles wat op mijn weg komt. 


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Ben een werkzoekende vrouw van inmiddels 35 jaar ben al 2 jaar aan het solliciteren en krijg elke keer weer nu op request. Pas niet in het bedrijf of mijn profiel sluit niet aan bij de andere. Op het moment als je er achter aan belt ter verduidelijking kunnen ze niet excact aangeven waar het aan ligt maar wel kunnen ze dan melden dat ik in ieder geval niet ben aangenomen, ja duhhh dat snapte ik zelf ook al wel!! Stelletje flapdrollen zijn het en niets anders. Laat ze vooral al die jongeren & buietnlanders die voor een minimum werken aannemen dan komen ze daar tzt vanzelf wel weer op terug vanwege bedrijfskwaliteiten die sterk zijn verminderd omdat ze enkel willen bezuinigen qua salaris maar daarbij niet kijken naar de kwaliteit van het werk dat afgeleverd word.


________________________________________________________________________________


Ik heb op meer dan 80 vacatures gesolliciteerd en van 75%!!! gewoon geen enkel antwoord gekregen. Ga een uitzendbureau beginnen.. ik was laatst bij accoord uitzendbureau waar 3 mensen achter een bureau zaten. Bij binnenkomst werd mij geen stoel aangeboden..toen ik vroeg om ingeschreven te worden kreeg ik als antwoord dat ik dat thuis digitaal moest doen en ik kon weer gaan. Toch gedaan thuis en gereageerd op een aantal vacatures.. geen enkel antwoord.. das pas makkelijk verdienen..nu snap ik waarom er 1000 uitzendbureaus zijn. 

Helaas hak ik met dit bijltje sinds 2006.Na een dienstverband van meer dan 18 jaar ben ik door faillissement werkloos geworden en nog wel bij arbeidsvoorziening, toenmalig arbeidsbureau waar ik altijd met veel plezier heb gewerkt. Kom nu oude collega's tegen die eigenlijk voor mij werk moeten zoeken en me controleren als ik op gesprek moet komen. Ze kennen je maar de banen die ik nadien heb gehad, heb ik zelf gevonden. Deze banen waren meestal van korte duur. Heb voor hetzelfde salaris als m'n uitkering gewerkt ook onder m'n niveau waarvan je eigenlijk weer onzeker wordt omdat je op betere functies niet meer durft te solliciteren omdat je de routine kwijt raakt. Niet leuk maar ik durfde niet te weigeren. Nu ben ik 63 jaar me een heel lang CV maar moet nog steeds solliciteren ook niet realistisch. Geen punt, ik solliciteer niet omdat het moet maar omdat ik wil werken. Je weet direct al dat ze je niet zien zitten gezien je leeftijd. 
In september stopt mijn WW uitkering met als gevolg een Sociale Dienst uitkering aanvragen.
Het standpunt dat ik als oudere te duur ben is al lang niet meer zo, in de loop der jaren heb ik alleen maar ingeleverd. Je gaat sowieso naar 70% en ipv 5 heb ik nog maar 4 dagen uitkering. Ga je parttime werken dan bouw je geen arbeidsverleden op voor je uitkering omdat ik fulltime werkte. 
Werkgevers willen niet inzien dat je buiten heel veel werkervaring ook een behoorlijke levenservaring hebt opgedaan die voor bepaalde functies van groot belang kunnen zijn. 
Praat me niet van uitzendbureaus, over het algemeen zeer jonge medewerkers die er niets van snappen en waar je totaal geen klik mee hebt. Als je nog mee moet maken wat er als werkzoekende over je heen moet laten komen wat ik intussen meegemaakt hebt, wens ik iedereen heel veel sterkte toe. Laat je zelfvertrouwen niet kapot maken door de werkgevers, zij hebben uiteindelijk de macht en jij trekt aan het kortste eind. 
Verwacht zeker niet te veel van de UWV. Daar moeten ze nog leren dat zij met mensen te maken hebben en niet met gevallen. Gezien mijn leeftijd doen ze dus niets meer voor me, maar als jij je verplichtingen niet nakomt, hang je. 
Een negatief verhaal in een notendop want ik heb meer dan genoeg meegemaakt, ik zal blij zijn als ik straks 65 ben en van al dat gezeur af ben. Ik ben heel lang positief gebleven, dacht echt dat het nog wel zou lukken. Die positiviteit is nu wel verdwenen. 

Succes, ik hoop dat het iedereen gaat lukken om een baan te vinden

Hallo, na maanden van solliciteren zie ik een vacature staan van werkplaatstimmerman en dit is precies een baan voor mij.
Na  mijn sollicitatie verstuurd te hebben hoor ik niks meer.
3 weken erna bel ik met dit bedrijf en krijg te horen dat vacature naar een ander is gegaan.
Een paar maanden erna kom ik deze vacature weer tegen.
Ik weer bellen met dit bedrijf en de werkgever vertelde dat ze de vacature hadden ingevuld maar de sollicitant zegde na aangenomen te zijn af.
Nu was het mijn beurt,dacht ik.
Ik werd uitgenodigd voor een gesprek en in mijn ogen was dit een goed gesprek.
Na een 2de  goed gesprek werd ik mondeling aangenomen.
Datum personeelfeest had ik al mee gekregen.
Er werd een datum afgesproken wanneer ik zou beginnen.
Mijn aanstaande werkgever moest nog het een en andere regelen en ik ook.
En wat denken jullie wat er gebeurde????
2 dagen voor aanvang werd ik per mail afgezegd.
Je leest het goed, PER MAIL.
Heb nog wel eventjes een telefoontje naar deze man gedaan en even verteld wat ik er van dacht.
Is dit de manier om mensen te behandelen. 

Na 34 jaar bij dezelfde werkgever en bijna 58 jaar oud werd ik ontslagen wegens bedrijf economische reden. Slecht bedrijfs resultaat dus een zeer mager regeling,wegens dienstjaren en leeftijd een aanvulling op mijn WW uitkering voor maximaal 24 maanden.
Vol vertrouwen ben ik gaan solliciteren nu een jaar later en vele standaard afwijzings brieven verder heb ik mijn verwachtingen bijgesteld. In totaal 38 jaar in de detailhandel gewerkt waarvan de laatste 10 jaar als manager en reageer op elke vakature maar ontvang zelfs op een vacature voor kassa medewerkster brieven dat ik niet aan het profiel beantwoord of dat ze een kandidaat hebben die beter gekwalificeerd zou zijn. Altijd gewerkt soms 50 uur per week veel hart voor de zaak en vele trouwe klanten maar blijkbaar wordt er alleen naar mijn leeftijd gekeken. Volgens KADUS zal ik tot mijn 66ste moeten werken maar wie neemt 50+ aan? Na ingang van de nieuwe ontslag wet zal de groep 50+ werkzoekend sterk groeien maar of daardoor voor jongeren meer werkgelegenheid ontstaat valt sterk te betwijfelen. Die nog een baan hebben zullen harder en langer moeten werken met de dreiging van ontslag. Verder automatiseren steeds meer via internet steeds minder service "Modern Times". Mijn ouders zeiden als je maar hard werkt, je best doet, bereid blijf te leren, goed en eerlijk ben zal je het redden......... je moet alleen zorgen voor je 50ste "binnen" te zijn is de raad die ik nu aan de kleinkinderen mee geef. 


________________________________________________________________________________


Het kan nog gekker. Op je 15e gaan werken. Op eigen kosten en in de vorige eeuw in de avonduren mijn HTS bouwkunde gehaald. Binnen de bouw,- advies en vastgoedwereld mijn brood verdient. Vanaf mijn 30e tot heden regelmatig en voor korte periodes door crises en reorganisaties baanloos geworden. Net als zovelen in die bouwwereld heb ik op uitzend en contractbasis moeten werken. Toch vond ik op latere leeftijd steeds opnieuw een nieuwe klus. Nu ben ik 60 heb de laatste 3 jaar voor een grote bouwonderneming gewerkt. Deze werkgever wilde mijn contract niet omzetten naar een vast dienstverband. Naar zijn zeggen de huidige economische crisis. Ik val als zovelen tussen het wal en schip. Wil zeker nog een aantal klussen oppakken. Moet ook wel want ook ik heb vaste lasten. Maar dan moet er wel werk zijn. Helaas zijn er in mijn beroepstak geen passende banen meer. Toch heb ik nog wel eens een sollicitatiegesprek een toezegging etc. Weet zeker als er geen economische crisis zou zijn zou ik nog wel een klus voor een bepaalde tijd ergens kunnen krijgen. Nu lukt het niet. Het UVV doet en kan ook niets voor mij doen. Er zijn domweg geen passende banen. Heb het ook nog even buiten mijn beroepstak geprobeerd. Dat was helemaal kansloos. Als het niet meer binnen 1 jaar lukt dan heb ik geen inkomsten meer. In mijn geval wil de politiek dat ik tot mijn 65 werkt. Heb dan 50 jaar gewerkt. Wie kan dat nog zeggen. Prima maar zorg dan ook dat er banen voor anderen en mijnzelf zijn. Tot nu toe zijn het binnen de politiek allemaal roeptoeters die wat roepen en willen een beleid dat je na een jaar al op de bijstand terug valt. Nou dat gaat binnen onze huidige economie ook wel lukken. Vertrouwen heb ik niet meer in onze roeptoeters. 




___________________________________________________________________________

Mag ik ook even lekker anoniem mijn hart uitstorten???? Sinds een paar jaar gaat alles mis. Ik liep tegen de vijftig en werd op een vieze manier uit mijn goede baan gewerkt door hogerhand. Met alle gevolgen van dien. 
Ik wilde graag een vergelijkbare baan, dat is tot op heden toe niet gelukt. Al 2 jaar heb ik geen uitkering meer en bevindt ik mij in een zeer onzekere situatie. Wanneer ik de verhalen hier lees, loopt het kippevel mij over de rug. Zelf drieg ik ook failliet te gaan wanneer ik niet binnen nu en zo snel mogeleijk een baan vindt... Deze maand hebben we alles nog kunnen betalen, dankzij het vakantie geld, wat ook schoon op is. 
Goed voor je gezondheid is de toestand ook niet, ik probeer onstpannen te blijven maar het wordt steeds moeilijker om van al het fijne wat ik (nu nog) heb te genieten. De angst om die zaken te verliezen overheerst... Mijn dieren zijn mijn alles, desnoods ga ik op droog brood... Maar moet ook een dak boven mijn hoofd houden...
KUTregering! Hoe is het in godsnaam mogelijk dat op deze manier zoveel mensen naar de klote gaan?!
Boos, bang en teleurgesteld...

Ook ik ben vanaf mijn school op 19 jarige gaan werken en nooit een centje subsidie of uitkering ontvangen. Nooit ziek of verslapen. Ik heb mij verantwoordelijk opgesteld richting werkgever. Het mocht niet baten. Nu 46 jaar oud kwam de werkgever, als bij een overval, bij mij thuis of ik na al die jaren even wou tekenen. Nu wist hij mijn huis opeens wel te vinden. Die lapzwans die zijn eigen bedrijf zelf verkwanselt heeft schuift nu dus alles af op de keihard werkende werknemer. Nu inmiddels 47 jaar en werk tijdelijk in een bedrijf waar het nooit genoeg is volgens een paar investeerders, de idioten. Ik werk er als een paard voor honderden euro's minder zonder dat arbeidsvoorwaarden in acht worden genomen. Dus geen pauzes. En owee als je even gaat zitten. Klootzakken zijn het. Dit is anno 2012 in de grafische industrie. Ik wil niet meer en kan niet meer. Een boom met een touw lijkt mij een betere uitweg. Nederland is in rap tempo een vreselijk geworden 


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Tja, vrienden, mag ik ook even een duit in het zakje doen? Na een leven lang gewerkt te hebben ben ik deze maand (Schrik niet......) 62 jaar geworden en zonder werk komen te zitten. Vanwege de positieve instelling van de overheid moet je tegenwoordig tot je 64ste levensjaar paraat staan om niet bestaande banen te krijgen. Binnenkort zelfs tot je 67ste. Ik heb al gehoord dat ik mij beter moet presenteren bij mogelijke nieuwe werkgevers. Een cursus solliciteren volgen, mijn CV verbeteren en werkervaring opdoen! Ik bezie met afgrijzen de gegevens in mijn CV. Afgestudeerd in 1970, de vorige eeuw nog wel. Het klinkt alsof ik Fred Flintstone ben en zo word ik ook behandeld. Men vraagt mij of ik nog wel een trapje kan beklimmen, of mijn handen trillen en of ik mij wel lekker voel. Het is de droeve waarheid. De enige cursus die ik echt nodig heb is een verjongings cursus die mij weer 38 jaar laat worden. 


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

55 (vandaag geworden) en still going strong. Ook ik spreek een woordje over de grens en ben niet dyslectisch. Uiteraard ken ik de standaard afwijzingsbrieven die een belediging voor mijn IQ zijn.Geen uitkering dus vrijwilligerswerk en dito vergoeding. Ik wil wel bezig blijven en train jeugd, ik doe acquisitie voor een cooperatie(zorgsector), ik vuld belastingformulieren in en solliciteer op de gewone manier. Ik denk dat ik binnenkort ook overga op de bovenstaande alternatieve manier van solliciteren.Ik vind het leuk dus waarom een werkgever niet? Gevoel voor humor is belangrijk; ook op de werkplek!

Goedendag,

Bij deze ook weer een ervaring met het UWV waar de haren recht van overeind gaan staan. In mei 2009 kreeg ik een jaarcontract aangeboden bij een bedrijf in Tiel voor de functie van logistiek medewerker met een prima salaris. Maar helaas op de dag dat ik hem mee naar huis nam om thuis het contract goed door te lezen kreeg ik op weg naar huis een eenzijdig verkeersongeluk met ernstige gevolgen. Doordat ik een black out kreeg op mijn scooter lag ik voor ik het wist in de ambulance en kreeg daar te horen dat mijn sleutelbeen compleet verbrijzeld was en werd met spoed geopereerd. Na deze operatie volgden nog 4 operaties en het herstel ging erg langzaam. Van het bedrijf kreeg ik snel een grote bos bloemen en een kaart waarop stond dat alles goed zal komen. Nadat ik thuis was vroeg het bedrijf of ik langs wilde komen en dat heb ik gedaan. Daar kreeg ik te horen als ik binnen een half jaar hersteld was dat ik dan als nog de baan zou krijgen. 

Helaas duurde het herstel langer en meerdere operaties volgden waardoor ik tot op heden in de WIA zit. Nu kreeg ik begin dit jaar een keuring bij het UWV en daaruit bleek dat ik voor 23% afgekeurd bent. Terwijl er nooit medische informatie is opgevraagd. Van de artsen en werkdeskundige kreeg ik te horen dat ik moest gaan solliciteren terwijl ik op een schaal van 1 tot 10 van pijn gemiddeld op een 8 zit en dagelijks morfine slik om de dag dragelijk door te komen. Ben dan ook in april en mei gaan solliciteren. Mijn arbeidsdeskundige vertelde aan mij dat ik het voorlopig zelf moest uitzoeken en dat we over 3 maanden wel weer eens contact met elkaar zouden hebben. Vol verbazing nam ik afscheid op het UWV kantoor en na een sollicitatie bom van circa 25 sollicitaties kon ik bij een bedrijf in Lochem aan de slag als reache truck chauffeur. Na 1,5 dag rijden kwam ik tot de conclusie dat dit niet ging en ik steeds meer last kreeg van mijn schouder. Daarop heb ik het bedrijf laten weten dat het niet meer ging. Dag later mijn arbeidsdeskundige gebeld en hem verteld dat het niet meer ging en ik gestopt ben. Al snel kreeg ik een gesprek op het UWV en kreeg te horen dat er misschien een herkeuring zou komen. Tot juli van dit jaar niets meer vernomen tot ik zelf maar weer eens gebeld heb en gevraagd hoe het allemaal zat. Ik moest maar afwachten tot ik eventueel een herkeuring zou krijgen. Verder staakte mijn arbeidsdeskundige zijn werkzaamheden. Wel liet de beste man mij weten dat ik zelf moest solliciteren zodat ik niet in de bijstand terecht zou komen. Op dit moment heb ik 120 sollicitaties gedaan en krijg met grote regelmaat te horen dat ze niets voor me hebben in verband met de beperking die ik heb met mijn linker arm. Vorige week eens na gevraagd bij mijn huisarts of mijn medische informatie al is opgevraagd. Deze is dus nog steeds niet opgevraagd, waarop ik vervolgens het UWV weer heb gebeld om te vragen hoe het zit waarop ik antwoord kreeg dat in verband met de vakanties en ziek personeel het wat langer duurt dan normaal. Maar mijn Wia uitkering loopt in april 2013 af en dan mag ik het zelf allemaal uit gaan zoeken. Ik vraag me af wat voor nut het UWV in Nederland heeft en wanneer hier eens een grote bezem door heen gaat.. Op wie mag ik over een paar weken gaan stemmen?????????????

Na 18 jaar trouw voor mijn baas te hebben gewerkt.Ben ik in 2008 ook de straat op geveegd 
Reorganisatie noemen ze dat.
Dit is bul shit 
Wij waren gewoon te duur.
En dan pleuren ze gewoon zo,n tent dicht.
Waar sommige mensen al meer dan 35 jaar werkten.
Kom dan nog maar eens aan de bak.
En dat is wat er hier in nl gebeurt.
En ik heb het ook niet opgegeven.Omdat ik verantwoordelijkheid gevoel heb.
Maar ik heb geen man die voor mijn kind zorgt.
Dus ben genoodzaakt om in mijn buurt werk te zoeken.
Dat is me gelukt.
Ik heb na 4 jaar nu mijn derde nieuwe baan te pakken.
Eerst krijg je in 2009 te horen dat er crisis is,Dus einde oefening.
Dan ga je via een uitzendbureau ploegen dienst draaien
Maar als je een puberend kind hebt,Is dat niet echt ideaal.
Komt de volgende kans om de hoek,Bij het eerdere bedrijf in dagdienst.
En daar word je vervolgens na 3 contracten ook weer de straat opgeschopt.
Je doet het wel goed ,maar we moeten bezuinigen,Dus helaas!!
Nu weer aan de bak via een uitzendbureau.Dat is beslist niet ideaal
Al met al ben ik er met al mijn zeker heden,na mijn ontslag,financieel ontzettend op achteruit gegaan.
DAT doet de overheid.
IK heb altijd...En dat mag je echt wel geloven...Op een eerlijke manier gewerkt.En hart gewerkt.
Ik heb bij iedere baan inkomen in moeten leveren..
Ik hou mijn hart vast,mocht ik weer een keer op straat komen te staan.
Dan hou je niets meer over.
Ben nu 55.En ik heb een studerende zoon van 18.
Maar ik geef de moed niet op,en ga door.
Hoewel ik me echt zorgen maak naar de toekomst toe.
Ben nu nog steeds gezond.En zolang ik kan zal ik knokken voor een baan.
Want ik wil echt bij niemand m,n hand ophouden.
Ik hoop nog steeds op een zekerheid en een vast inkomen.
Maar ben me er tegelijkertijd ook van bewust dat dit er waarschijnlijk nooit meer van zal komen
DANK JE WEL OVERHEID

Omstandigheden dwingen mij om een nieuwe baan te zoeken. Lekker is dat, in deze tijd. Ik ben niet de enige zullen we gemakshalve stellen. Maar, hoe groter de strijd, des te groter de overwinning toch?
sollicitatie

Ik heb een handicap.
Jawel, mijn leeftijd. Wie wil er een hoogbejaarde Man in dienst? Ik ben al 50 jaar … psst niet doorvertellen!
Positief benaderen is mijn motto!

Geachte mevrouw, heer,
Hallo, ik ben Arno en ik wil uw bedrijf komen versterken!

Ik ben 50 jaar, in de bloei van mijn leven. Ik heb geen negen tot vijf mentaliteit, het liefst begin ik vroeger zodat ik dan ook weer eerder weg kan, ik heb ook nog een privéleven weet u! Ik heb een opgeruimd karakter. U kunt met mij alle kanten op, behalve de verkeerde.
Jawel, en zijn grenzen en die geef ik graag aan maar ik ben behoorlijk flexibel.
Mijn werkervaring? You name it, i ‘ve done it! .Technisch kan ik ook nog wel wat moet ik zeggen of vertellen. Indien gewenst ben ik uiteraard bereid een studie of opleiding te doen en u te verblijden met een ‘diploma’ waar tegenwoordig de hele bedrijfswereld zo enorm op geilt. Een koffer met diploma’s hebben maar het verschil niet weten tussen een printer en een kopieermachine. Never mind! 
Naar aanleiding van uw vacature reageer ik met een meer dan groot enthousiasme.
Zonder mijzelf direct op de borst te slaan durf ik bij deze te stellen dat ondergetekende de ideale kandidaat is ter opvulling van de ontstane vacature.
Zie ik u al verheugd knikken? Bespeur ik al iets van die moet ik hebben?
Mooi want beste Meneer of Mevr. het is geheel wederzijds.
Natuurlijk moeten we het nog wel hebben over de invulling van de taken en uw wensenpakket.
Maar gelet op het bedrijfsprofiel en mijn instelling komen we daar best wel uit.
Ik zeg u Meneer of Mevr., het is een' match made in heaven
Ja u ziet ik spreek ook nog een woordje over de grens.
De reden dat ik solliciteer op deze functie is feitelijk eenvoudig.
Toen ik uw advertentie las was er een woord dat direct op mijn netvlies bleef branden. Namelijk Beveiliger burgerluchtvaartburgerluchtvaart
Ik wist het zeker dit is mijn baan hier wil ik werken. Nu zie ik u denken wat een ongewone sollicitatie brief ja ik sta er zelf ook versteld van.
Maar na al meer als 400 sollicitatie brieven en met telkens het zelfde antwoord zo van…….
U hoort nog van ons…
Ondertussen krijg ik op nette sollicitatiebrieven een standaard afschrijvingsantwoord:
uw profiel voldoet niet aan de gewenste functie-eisen.. bla bla bla
Er zijn banen bij waar ik met ogen dicht en met mijn handen op mijn rug kan aanschuiven... maar ja, ze kunnen moeilijk zeggen: 'Sorry Meneer u bent te oud u heeft geen diploma,s 
Banen op Nederlandse Vacaturesite en Monsterboard kan ik vergeten. Ik krijg afschrijvingen waar in staat dat ze 250 sollicitaties gehad hebben
Van daar dat ik maar verander van gewoon naar apart mocht u besluiten om niet met mij in zee te gaan of uit te nodigen voor een gesprek wil ik u toch bedanken voor de genomen moeite met het lezen van deze ongewone sollicitatie brief.