.jpg)
Ik ben al meer dan 7 maanden bezig met solliciteren op een zo breed mogelijk vlak, ja ook ver beneden mijn kunnen. Ik ben een jonge en sterke 59er die nog minstens 15 jaar wil doorwerken, pensioen is niet goed voor je gezondheid. Maar ja als je dit zegt dan denken ze in dit land dat je niet goed bij je hoofd bent. Ik heb vele jaren in het buitenland gewoond en heb een werk instelling. Ik heb meer dan 225 CV's met Cover Letters weggestuurd.Men is onder de indruk van mijn ervaring maar men schijnt altijd een beter passende kandidaat te vinden. Toch zie je die functie nog weken open staan daarna. Men liegt dus gewoon en men denkt in dit land dat je boven de 45 niet meer kan presteren. Toch raar dat ik nu met een tijdelijke nul uren contract baan de 19 jarigen zonder moeite bijhoud Men wil dus gewoon geen risico nemen met ervaren mensen die geen grote mond hebben en gewoon doen wat er van je wordt gevraagd, niet zeuren, en niet veel eisend zijn. Men heeft liever jonge mensen die wel een grote mond hebben, niets kunnen en weinig willen doen en veel geld verlangen. Ik kan dit land niet meer volgen en die beschermende CAO's helpen natuurlijk ook niet. Wat denken die werkgevers vandaag?
Ik kan het er niet achter komen en begin het vertrouwen te verliezen en weet ook niet waar dit land naar toe gaat en zal het wel weer in het buitenland moeten zoeken. Ik kan mijn buitenlandse hooggeschoolde vrouw van 8 jaar niet eens hierheen halen want je hebt minstens een jaar contract nodig om die dure en omslachtige weg te kunnen bewandelen. Maar Poolse mensen die geen woord Nederlands spreken en de cultuur niet kennen, kunnen hier zo maar aan het werk, kun jij het volgen? Ik niet. Iemand een idee ik hoor het graag. Veel succes allen.
Zeer herkenbaar dit verhaal. Ik ben een vrouw van 55 met meer dan 25 jaar callcenter ervaring. Heb 34 jaar bij 1 werkgever gewerkt totdat die met targets ging werken. Dat is voor en servicegericht persoon maar moeilijk. Lukte wel goed maar voor hun niet goed genoeg. Heb allerlei baantjes gedaan tot voor 2 jaar geleden. Ik had een jaarcontract en kreeg last van poliepen. Moest 2 x geopreerd worden en toen werd mijn contract niet verlengd. Dat na 14 maanden trouwe dienst en geen 1 dag ziek geweest. Nu hoor ik vaak na een gesprek bij een uitzendbureau dat ik wel veel verschillende baatjes had gehad. Ik merk ook dat een vacature vaker terugkomt nadat ik een afwijzing heb gehad, of het is je ervaring is niet goed genoeg, je verschillende banen spreken niet aan of je woont te ver weg. Praten we over 25 km. Het uwv vindt een reistijd van 1 1/2 uur acceptabel. Ze zien liever giechelende medewerkers die niet weten wat ze aan het doen zijn dan trouwe mensen die hard willen werken.
BeantwoordenVerwijderenHet mooie van al dit soort verhalen vind ik wel , dat ik nu mensen hoor die jarenlang in dezelfde baan hebben gewerkt. Deze mensen komen nu tot dezelfde ontdekking die ik vanaf 1992 signaleerde nml., je bent niet goed genoeg, voldoet niet aan de eisen, je werkervaring is gedateerd, je bent te oud enz enz.
BeantwoordenVerwijderenToen ik dat aan diezelfde mensen vertelde damals waarom het toch zo schijnbaar moeilijk voor mij was om aan een baan te komen, kreeg ik aleen maar niet-begrijpende blikken en soms ook verwijten te verduren. Ik zou wel té kritisch zijn met mijn baanwensen, wilde geen productiewerk doen enzovoorts.
Het idee dat ik misschien wel , net als iedereen , ook een 'leuke baan' zou willen invullen, was blijkbaar voor mij wat te hoog gegrepen.
Edoch, de crisis kent nu geen genade voor niemand en dus komen er nu ook groepen mee in aanraking die voorheen in goede vaste banen zaten. Ik vind het lullig voor een ieder maar echt heel veel medelijden kan ik nou ook weer niet opbrengen voor die mensen. Wie dacht nu nog beter te zijn dan de ander ?
J.D.
J.D. Blijkbaar heb je een baan? Ik vind het wel ver gaan te stellen dat je geen medelijden kan hebben voor diegenen die niet meer aan de slag komen. Let wel: ik spreek uit ervaring en nee: ik voel me niet meer dan een ander en ook ik solliciteer op banen waarvan men zegt dat het beneden mijn niveau is.
VerwijderenLJ
Neen hoor, ook ik heb nog steeds geen baan. Excuus als ik die indruk gewekt heb. En ook ik voel me niet meer dan anderen (mijn ervaring was nou juist dat anderen dat mbt. tot mij , wel voelden). Rode draad van mijn verhaal is juist dat door de crisis nu ook mensen werkeloos raken die daarvoor in jarenlange (vaste)banen zaten. Het waren die mensen die mij altijd wat glazig, niet begrijpend aankeken als ik verhaalde van mijn problemen om een (als 't ff kon), leuke baan te scoren. De crisis maakt ons 'gelijke monniken'.
VerwijderenEen volgend voorbeeld was mijn verhaal dat ik als flexwerker ook nergens op kon rekenen. De reactie was dan altijd: "Jaaa, maar dan ben je tenminste aan 't werk". Ik zou zeggen, lees vooral even de laatste berichten omtrent de rechtspositie van flexwerkers.
Dus nee, nog altijd geen medelijden. Wel begrip.
J.D.
Hier ook een reactie van een 61 jarige. Ik heb ook altijd gewerkt vanaf mijn 14 de jaar. Ook banan gehad waar ik dacht hier mijn pesioen te halen, maar helaas ook ik kom op straat te staan en val overal buiten. Ik heb nu bijna 900 sollicitaties weg en krijg bij vele geen antwoord. Verder is het grote punt dat de advertenties wel 6 keer voor komen bij de uitzend buro's en op werknet. Nu ben ik helemaal de sjaak want doordat ik enkele maanden te kort kom val ik overal buiten. inplaats dat ik met 57,5 met de vut ga krijg ik on tslag, moet mijn huis verkopen en nu zelfs GEEN uitkering omdat mijn vrouw werkt. Nu mag ik straks naar de voedsel bank. Alles word je afgepakt.Weten jullie nog een oplossing ik niet meer en wie moet er nog een 61+ Heeft er nog iemand WERK voor mij,
BeantwoordenVerwijderenGeachte schrijver
BeantwoordenVerwijderenNu wel waarom schrijf je altijd, pols, die geen worden kennen? Dat klopt niet altijd zo...sommige kennen wel en zijn steeds bezig met Nederlands, en kunnen ook goed werken, goed cv schrijven zonder fouten, goed naar de sollicitatie gesprek voorbereiden en een baan vinder en ook houden...ook met goede buitenlandse kwalificaties moeten af en toe werken beneden hun ervaring...en jij vraagt waarom pols...ga dan baan beneden jouw ervaring zoeken en gaat daar werken dan begrijp je mss wel hoe kan dat, dat pols werk hebben en jij niet...succes
Dag allemaal, ik denk dat niemand elkaar iets kan/moet verwijten. Het ligt gewoon aan de crisis. Ik ben nu 61 jaar. Na mijn 55e is het me nog gelukt om 2x een tijdelijke baan voor een jaar te krijgen. Op basis van mijn ervaring.(Ter info: bij het eerste bedrijf werd ik boventallig, nadat ik hier 25 jaar had gewerkt. Het was mijn eer te na om daar afwachtend te gaan zitten afwachten totdat ze me iets zouden aanbieden.) Helaas waren beide banen geen goede keus. Bij beiden had het iets te maken met het me niet aan kunnen passen aan de cultuur binnen het bedrijf, waarbinnen ik ook inderdaad niet paste. (Wist ik eigenlijk zelf al voor en na het sollicitatiegesprek, maar ik hoopte tegen beter weten in dat dit wel mee zou vallen. Iedereen zegt dat je alles wat je kunt krijgen moet accepteren, dus ik vond het een prestatie dat het me nog gelukt was om toch een relatief goede baan te vinden. Coaches geven aan: doe wat je hart je ingeeft, weet je kwaliteiten etc. Helaas heb ik in mijn sollicitatieperiode maar 1 baan gezien waarvoor ik me echt zou willen inzetten. Ben hier overigens ook voor uitgenodigd, maar helaas hadden anderen een meer recente en op de functie gerichte werkervaring.)
BeantwoordenVerwijderenNa mijn 58e is het inderdaad niet meer gelukt om aan de slag te komen. Was het in 2007/ begin 2008 nog interessant om ouderen in dienst te nemen, vanaf 2009 begon de crisis inderdaad erg toe te slaan en nu willen werkgevers inderdaad liever jongeren die je een flexibel of tijdelijk contract kunt aanbieden. En natuurlijk voor minder dan waarvoor ik gewerkt heb. Voor functies die ik gehad heb, krijg je nu gewoon 1 of 2 schalen minder.
Laten we vooral niet vergeten, dat mijn generatie niet heeft overzien dat de bomen niet tot in de hemel kunnen groeien. Ik vind het niet erg om stappen terug te moeten en ik kan het gelukkig ook gezien mijn leefwijze. Voor de jongeren vind ik het allemaal erger. Alle zekerheden etc. waar onze generatie ook voor gewerkt heeft en voor gestreden, worden in minder dan een jaar of 5 vrijwel volledig afgebroken. We zijn weer terug bij een nieuwe vorm van slavernij, waarbij werkgevers kunnen bepalen wat ze ' hun onderdanen' willen bieden. (Denk overigens wel dat de goede werkgevers hier boven staan, omdat uiteindelijk een bedrijf ten onder zal gaan aan niet gemotiveerde, onvoldoende betrokken medewerkers)