Sollicitatieverhaal van de dag

Dag allemaal, ik denk dat niemand elkaar iets kan/moet verwijten. Het ligt gewoon aan de crisis. Ik ben nu 61 jaar. Na mijn 55e is het me nog gelukt om 2x een tijdelijke baan voor een jaar te krijgen. Op basis van mijn ervaring.(Ter info: bij het eerste bedrijf werd ik boventallig, nadat ik hier 25 jaar had gewerkt. Het was mijn eer te na om daar afwachtend te gaan zitten afwachten totdat ze me iets zouden aanbieden.) Helaas waren beide banen geen goede keus. Bij beiden had het iets te maken met het me niet aan kunnen passen aan de cultuur binnen het bedrijf, waarbinnen ik ook inderdaad niet paste. (Wist ik eigenlijk zelf al voor en na het sollicitatiegesprek, maar ik hoopte tegen beter weten in dat dit wel mee zou vallen. Iedereen zegt dat je alles wat je kunt krijgen moet accepteren, dus ik vond het een prestatie dat het me nog gelukt was om toch een relatief goede baan te vinden. Coaches geven aan: doe wat je hart je ingeeft, weet je kwaliteiten etc. Helaas heb ik in mijn sollicitatieperiode maar 1 baan gezien waarvoor ik me echt zou willen inzetten. Ben hier overigens ook voor uitgenodigd, maar helaas hadden anderen een meer recente en op de functie gerichte werkervaring.) 

Na mijn 58e is het inderdaad niet meer gelukt om aan de slag te komen. Was het in 2007/ begin 2008 nog interessant om ouderen in dienst te nemen, vanaf 2009 begon de crisis inderdaad erg toe te slaan en nu willen werkgevers inderdaad liever jongeren die je een flexibel of tijdelijk contract kunt aanbieden. En natuurlijk voor minder dan waarvoor ik gewerkt heb. Voor functies die ik gehad heb, krijg je nu gewoon 1 of 2 schalen minder. 

Laten we vooral niet vergeten, dat mijn generatie niet heeft overzien dat de bomen niet tot in de hemel kunnen groeien. Ik vind het niet erg om stappen terug te moeten en ik kan het gelukkig ook gezien mijn leefwijze. Voor de jongeren vind ik het allemaal erger. Alle zekerheden etc. waar onze generatie ook voor gewerkt heeft en voor gestreden, worden in minder dan een jaar of 5 vrijwel volledig afgebroken. We zijn weer terug bij een nieuwe vorm van slavernij, waarbij werkgevers kunnen bepalen wat ze ' hun onderdanen' willen bieden. (Denk overigens wel dat de goede werkgevers hier boven staan, omdat uiteindelijk een bedrijf ten onder zal gaan aan niet gemotiveerde, onvoldoende betrokken medewerkers)