Uit onverwachte hoek
Na mijn ontslag uit mijn proef plaatsing moest er een gesprek volgen bij het CWI in Alkmaar. Als verse werkloze, maakte ik onmiddellijk een afspraak. Een week nadat ik thuis was komen te zitten, evalueerden mijn werkcoach en ik de voorbije periode van twee werkzame maanden.
Terwijl ik wachtte, bekeek ik de vacatures op het ‘rek’. Er zaten er drie tussen die mij wel wat leken of waar mijn opleidingen en ervaringen in pasten. Twee vielen er al af, want die werkgevers waren inmiddels al in hun vacature voorzien. (Haal ze dan ook van dat rek af!) De overgeblevene bleek al ‘on hold’ te staan toen ik erop reageerde.
Niet getreurd.
Randstad Uitzendbureau is gevestigd in een belendend perceel van het CWI. Ik stapte naar binnen.
“Wat kan ik voor u doen?” Ik ben niet zo bijdehand om dan te zeggen: wat denk je zelf?, maar ik nam plaats en deed mijn wensen uit de doeken. Zoek een baan, administratief, vanaf 20 uur wordt het interessant, omgeving Alkmaar, beschik alleen over een fiets. Woon niet al te dicht bij een NS-station. Bla, bla, bla. CV overhandigd.
Als reactie kreeg ik dat ik niet ingeschreven zou kunnen worden als er geen werkaanbod was.
“Maar,” zei de mevrouw, “mijn specialiteit is verzekeringspersoneel, collega administratief-secretarieel is afwezig. Ik laat je vanmiddag terugbellen door haar.”
Inderdaad, ik werd terug gebeld en kreeg nogmaals het verhaal te horen dat ik ’s ochtends al had gehoord.
Ik liet het niet bij Randstad. In Alkmaar zit een conglomeratie van uitzendbureaus. Ik liep binnen bij Unique. Daar was één intercedente aanwezig, die druk bezig was een kandidaat een Engelse test af te nemen. Ze duwde me een visitekaartje in de hand. “Sorry…Druk…Alleen… Stuur c.v. op…”
Naast Unique zit Content. “Goedemorgen, ik zoek werk.”
Daar werd ik wel ingeschreven. “Heeft u een id bij u?” Ik legde mijn paspoort op tafel. Ik was goed voorbereid van huis gegaan. “Heeft u een c.v. bij u?” Ik overhandigde een print. Na de inschrijving moest ik een mentality match doen. Ik val in de categorie ‘Opwaarts mobiel/Kosmopoliet’. Heb ik altijd willen weten.
Een vacature was er niet.
Ik moest een domper verbijten, maar dat deed ik moedig.
Thuis belde ik mijn uitgever (ik schrijf romans en heb al twintig jaar dezelfde uitgever). Hij wist dat ik opnieuw werkeloos was geworden en hij had al eerder in mij iemand gevonden die scripts kon corrigeren. Het toeval wil dat ik - in de baan die ik tien heerlijke jaren heb gehad en waaruit ik in maart 2009 door de recessie ben ontslagen - correctrice ben geweest.
“Zeg, lieve vriend, heb je misschien nog scripts die ik kan corrigeren?”
“Ja,” klonk het ondubbelzinnig aan de andere kant van de lijn, “er gaat er vanmiddag eentje op de post. Heb je morgen in huis.”
Nou ja.
Ik ga op pad om werk te zoeken en na één belletje komt het bij mij in huis. Een beetje dan toch.
Afra Beemsterboer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten