Afscheid: Mijn verhaal

Als je weggaat bij een bedrijf, vrijwillig of onvrijwillig, reageren collega’s allemaal anders. Sommige negeren je vanaf het moment dat bekend is dat je gaat. Jij telt niet meer mee en ze hebben niets meer aan je! Anderen vertellen ineens veel meer van de zaken waar ze het niet mee eens zijn. Jij bent een veilig persoon om tegen aan te praten. En veel mensen grijpen het aan om lekker met je te kletsen. Mijn baas reageerde helemaal apart. Nu waren wij het op veel punten al niet eens en dat heeft heel vaak gigantisch gebotst. Zijn laatste opdrachten waren een aantal projecten die ik nog af moest ronden voordat ik wegging. Dit ging voor alles. Ik mocht geen vragen van collega’s meer beantwoorden. Ik hoefde ook niets over te dragen aan iemand anders (er was volgens hem niemand die dit ging doen....). Ik vond dit grote onzin. Mijn collega’s, die ik bijna allemaal graag mocht, zouden straks met een aantal problemen zitten. Het is hoogst onbevredigend als je niets overdraagt omdat je dan het gevoel krijgt dat wat jij deed niets toevoegde. Ik heb het op eigen initiatief dus anders aangepakt. Alle vragen van collega’s gingen voor! Ik heb zo veel mogelijk geprobeerd om kennis over te dragen zodat zij met minder vragen zaten. Als er dan nog tijd over bleef, heb ik aan de projecten gewerkt.

En dan een afscheidsetentje. Nadat duidelijk was dat hier budget voor was, komt de volgende uitdaging: wie nodig je uit? Je kunt het, net als met een bruiloft, nooit goed doen. Ik heb geselecteerd op gezelligheid en relaties die ik met sommige mensen heb opgebouwd. Voor mijn baas was het een verrassing dat hij niet op de genodigdenlijst stond. Hij vond dan ook dat dit niet kon en dat hij aanwezig moest zijn. Als dat niet het geval was, kon het etentje niet doorgaan. Nou, dan hoefde ik ook geen etentje meer! Gelukkig is hij daar toch op teruggekomen en hebben we een supergezellig etentje gehad. Ook een collega die sinds kort op de kamer zat maar waar ik niets mee had, heb ik niet uitgenodigd. Misschien vonden sommige mensen dit ook vreemd maar daar heb ik niets over gehoord. Mijn man, die binnenkort ook zonder werk zit, heeft ook nog iets kinderachtigs meegemaakt. Hij was de oplader voor zijn mobiele telefoon kwijtgeraakt. Toen hij dit aangaf, kreeg hij geen nieuwe, want hij ging toch weg. Later kreeg hij wel vragen waarom hij mobiel niet meer bereikbaar was!

Op de laatste werkdag is het ook spannend. Ik heb cadeautjes gekregen van afdelingen waar ik fijn mee heb samengewerkt. Niet verwacht maar heel leuk! Op mijn afscheidsmail heb ik ontzettend veel lieve en leuke mailtjes teruggehad. Ook zijn er mensen die je nog even bellen om dag te zeggen. Maar er zijn ook collega’s waar je intensief mee hebt samengewerkt die niets, helemaal niets, zelfs geen standaardmail ’veel succes verder’, meer laten horen. Je leert eigenlijk dan je collega’s pas goed kennen!

Al met al is het een intensieve, emotionele achtbaan waar je dan in zit. Het heeft even tijd nodig om daar van bij te komen.

Olga